Wrażliwość kojarzona jest przede wszystkim ze słabością, można nawet rzecz że z dziecięcą kruchością. Uważa się, że cechuje ona osoby płaczliwe i niezaradne. Co więc tak naprawdę oznacza bycie wrażliwym, a kim jest osoba wysoko wrażliwa?
Kto to jest osoba wysoce wrażliwa?
Najprościej rzecz ujmując to osoba, u której zauważa się zwiększoną lub głębszą wrażliwość ośrodkowego układu nerwowego na bodźce fizyczne, emocjonalne lub społeczne. Uważa się, że osoby bardzo wrażliwe stanowią aż 20% populacji.
Wrażliwość we współczesnym świecie
Nie będę Wam pisać kolejnego naukowego tekstu na temat osób wysoko wrażliwych. Lepiej niech tym tematem zajmą się specjaliści, dlatego jeśli chcecie wiedzieć więcej z naukowego punktu widzenia, obejrzyjcie koniecznie wypowiedź Katarzyny Kucewicz, psycholożki, psychoterapeutki, Inner Garden
Jestem wrażliwa, jak żyć?
Przez całe życie bardzo odczuwałam wszelkie bodźce. Silne zapachy drażniły, ubrania uwierały a głośne dźwięki przeszkadzały. Czasami bywa to męczące, jednak z drugiej strony potrafię wyczuwać uczucia innej osoby – bez słów widzę smutek, złość czy samotność innych ludzi.
Ponieważ mam wzmożone reakcje na otoczenie, często stresuję się, gdy czuję, że tracę panowanie nad tym, co się dzieje wokół. W dzieciństwie było to postrzegane trochę jako wyjątkowe, a trochę dziwaczne. Bo wielu ludziom ciężko zrozumieć, że moje spięcie nie wynika z niechęci do nich czy złego nastroju. To nic innego, tylko stres i przekroczenie strefy komfortu. Wtedy jednak nikt nie zastanawiał się z czego to wynika, gdyż nie znano powszechnie pojęcia osoba wysoko wrażliwa.
Kiedy jako dorosła zaczęłam się nad tym zastanawiać, dlaczego mój system emocjonalny działa inaczej, trafiłam na pojęcie WWO.
Wysoka Wrażliwość objawia się:
empatią i mocnym współodczuwaniem – osoby WWO są wrażliwe na krzywdę, ból cierpienie
wrażliwością na piękno – nadwrażliwcy mocniej odczuwają bodźce, są wrażliwi na sztukę, piękno przyrody
nieustannym analizowaniem wszystkiego – WWO ciągle przeżywają w głowie różne sytuacje, milion razy rozkładając je na czynniki pierwsze
większą spostrzegawczością – WWO są wrażliwi na szczegóły, widzą i dostrzegają więcej niż przeciętni ludzie
nieufnością – wrażliwcy mają wąskie grono przyjaciół, są ostrożni w kontaktach z innymi. Gdy już się zaprzyjaźnią, budują za to bardzo silną i trwałą relację, ponieważ potrafią ją pielęgnować
wchłanianiem nastrojów innych osób – wrażliwcy są jak odkurzacz zasysający nastroje od innych ludzi. Szybko przejmują złe emocje, co później ich stresuje, zżera od środka, bo nie potrafią ich z siebie wyrzucić
nieumiejętnością szybkiego podejmowania decyzji – do ostatecznego podjęcia decyzji mogą dojrzewać miesiącami
nieumiejętnością radzenia sobie z dużą ilością bodźców – hałaśliwe centrum handlowe, gwarne kluby nocne, głośne biura typu open space w korporacjach to miejsca, w których osoby WWO czują się fatalnie. Tłum, gwar, huk i nadmiar bodźców odbierają im całą energię życiową, męczą, wywołują nawet objawy fizyczne (np. migrenowe bóle głowy, światłowstręt)
nieumiejętnością pracy pod presją czasu – najchętniej pracują zadaniowo, w swoim własnym tempie. Chaos, presja wywołują w nich stres i powodują zagubienie
dużą potrzebą spokoju – najlepiej czują się w domowym zaciszu, chętniej wybiorą mieszkanie na przedmieściach, w małym miasteczku czy na wsi niż w centrum dużego miasta
niechęcią do zmian – WWO zdecydowanie nie należą do osób, które co trzy miesiące zmieniają pracę, przeprowadzają się z miasta do miasta czy nagle zmieniają zawód. Do każdej decyzji muszą dojrzeć i przeanalizować ją tysiąc razy
niechęcią do bycia w centrum uwagi – wrażliwcy nie lubią być obserwowani, to wywołuje w nich napięcia i stres
silniejszym odczuwaniem głodu – głodni WWO nie potrafią skoncentrować się na żadnej czynności i mogą wyładować swoją frustrację na innych ludziach
żródło: https://zdrowie.wprost.pl
Wysoka wrażliwość może dotyczyć przeróżnych kategorii, jednak istnieje kilka cech wspólnych dla osób WWO:
- Unikanie brutalnych filmów lub programów telewizyjnych, ponieważ są one zbyt intensywne i sprawiają, że czujesz się niespokojny
- Głęboko poruszony pięknem, wyrażającym się w sztuce, naturze, w ludzkim duchu, a czasem nawet w dobrej reklamie
- Przytłoczenie przez bodźce zmysłowe, takie jak hałaśliwe tłumy, jasne światła lub niewygodne ubranie
- Poczucie potrzeby przestoju (nie tylko preferencji), zwłaszcza gdy masz gorączkowe dni; potrzebuję wycofać się do ciemnego, cichego pokoju
- Posiadanie bogatego i złożonego życia wewnętrznego, wraz z głębokimi myślami i silnymi uczuciami, które mu towarzyszą
Najważniejsze jest, aby pamiętać, że bycie WWO nie oznacza, że jest się chorym. To po prostu cecha osobowości, która wiąże się ze zwiększoną wrażliwością zarówno na pozytywne, jak i negatywne wpływy.
Jak sobie poradziłam?
Znalezienie sposobów radzenia sobie ze stresem życiowym może być szczególnie pomocne, jeśli masz bardziej wrażliwą osobowość. Wiele z twojego planu łagodzenia stresu jako osoby bardzo wrażliwej może obejmować izolowanie się od zbyt wielu bodźców. Ustaw barierę między tobą a bodźcami sensorycznymi, które są przytłaczające. A przede wszystkim dowiedz się, co wywołuje w Tobie stres i naucz się tego unikać.
- Dodaj pozytywność, tworząc pozytywne doświadczenia w swoim planie dnia, aby uchronić Cię przed dodatkowym stresem, który możesz napotkać.
- Unikaj stresorów oraz ludzi ,którzy wysysają Twoją pozytywną energię, stawiają przed Tobą wysokie wymagania lub sprawiają, że czujesz się źle z samym sobą.
- Naucz się mówić nie ludziom, którzy Cię przytłaczają i czuj się z tym OK.
- Stwórz bezpieczną przestrzeń. Niech Twój dom będzie Twoim azylem.
To cała ja. Wszystkie cechy się zgadzają. Wiedza ta pomogła mi uporządkować mój świat i lepiej zrozumieć procesy, które we mnie zachodzą. Nauczyłam się przede wszystkim rozpoznawać swoje emocję. Wiedziałam już, że niepokojące uczucia, takie jak niepokój, smutek i uczycie przytłoczenia będą tymczasowe i miną. Dzięki temu zaczęłam też panować nad swoim stresem. Wiedziałam czego potrzebuję, aby się wyregulować: stałe godziny snu, regularnie ćwiczenia i rozmowy na temat swoich emocji bardzo oczyściły mój umysł.
Jednym z najtrudniejszych korków było przyznanie się do mojej wrażliwości współpracownikom. Powiedziałam im jednak o moich problemach z głośną muzyką czy światłem i – ku mojemu zaskoczeniu – nikt się nie dziwił, wszyscy tylko przyjęli ze spokojem moje uwagi. Rozpoczęłam też trening uważności, odsuwając od siebie negatywne myśli, kierując do siebie życzliwość i wdzięczność.
